İnsan demek muhtaç demektir. İnsan, Allahü teâlânın yarattığı her şeye gönlünü biraz bağladıkça Allahü teâlâdan o kadar uzaklaşır. Dolayısıyla, insanın malı mülkü arttıkça Allahü teâlâdan uzaklaşması da artar. Eğer kalbinde Allah sevgisi varsa o mal mülk zarar vermez. Ama kalbinde böyle bir aşk-ı ilahi ve muhabbet yoksa, her kazandığı onu Allah’tan uzaklaştırır. Dolayısıyla, Allahü teâlânın rızası insanların muhtaç olduğu şeyleri bırakmasına bağlıdır. Onun için İmam-ı Rabbani hazretleri “kuddise sirruh” Mektûbat’ta buyuruyor ki, Bu kainatta yaratılan her şey insanın faydasına yaratılmıştır. Ancak insanoğlu, muhtaç olduğu şeye kalbini ne kadar bağlarsa Allahü teâlâdan uzaklaşması da o kadar olur. Çok tehlikelidir bu.
