Kibir; kendisini başkasından üstün görmektir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Kibir, hakka razı olmamak ve insanları küçük görmektir.) [Müslim] Kibir, kötü huydur, haramdır. Kibirli olan, salih insan olamaz. Kibirli değilim diyen, kibirlidir. Kibir, Allahü teâlâyı unutmanın alâmetidir. Kibir her iyiliğe engeldir, her kötülüğün anahtarıdır. Kibir şeytanın sıfatı ve kovulma sebebidir. Güçlü insan mütevazı, âciz insan kibirli olur. Kibirle küfür arasında çok ince bir zar vardır. Kibrin bir adım ötesi küfürdür. Âciz insan, noksanlığını tamamlamak için kibirli olur. Faziletli kimsenin kibirlenmeye ihtiyacı yoktur. Bütün kötülüklerin başı kibirdir. Kibirli olan çok ahmak ve akılsız olur. Kârını, zararını düşünemez. Kibir, şirkin kardeşidir. Nefsi aradan çekmeli, kendimizden iğrenmeliyiz. Kendinden tiksinmeyen kurtulamaz.
Herkes kendinin kibirli olup olmadığını anlayabilir. Meselâ; şunlar varsa kibirlidir:
1- İstişare etmiyorsa, danışmıyorsa, soramıyorsa, peki diyemiyorsa, hatasını kabul edemiyorsa, özür dileyemiyorsa, kimseden duâ isteyemiyorsa, vara yoğa öfkeleniyorsa, başkalarını beğenmiyorsa,
2- Üzerinde hakkı bulunanları, fakirleri, garipleri ziyaret etmiyorsa,
3- Hep kendini haklı kabul ediyorsa,
4- (Benim dediğim doğru) veya (Benim dediğim olacak) diyerek tartışmaya giriyorsa,
5- Kibrini örtmek için mütevazı ve edepli gözükmeye çalışıyorsa, (bendeniz), (bu günahkâr), (Biz bu işlerden anlamayız.) gibi şeyler söylüyorsa,
6- Emr-i maruf yapılınca, kabul etmiyorsa,
7- Herkese sıkıntı veriyor, herkesi şikâyet ediyorsa,
8- Herkeste kusur, kabahat arıyorsa, onları bilgisiz, câhil, kendini onlardan üstün görüyorsa,
9- Fırsat buldukça rütbesinden, faziletinden bahsediyorsa,
[Meselâ; (Ben yüzbaşı iken erlerin namaz kılmasına izin verirdim.), (Kaymakamken fakirlere yardım ederdim.), (Doktorluğumda, çok garibana ücretsiz baktım, ilâçlarını verdim.) diye övünüyorsa vaziyeti iyi değildir.]